Θερμοηλεκτρικό υγρό πιό δροσερό 12VDC ψυγείο πιάτων αργιλίου TEC Peltier

Υγρή Thermoelctric παγολεκάνη 12VDC αργιλίου TEC Peltier

Το θερμοηλεκτρικό φαινόμενο ανακαλύφθηκε περισσότερο από 180 χρόνια πριν. Εντούτοις, απόλαυσε την πρακτική αίτησή του στο μέσο του ΧΧ αιώνα, 130 έτη αργά μετά από την ανακάλυψή του χάρι στην ερευνητική εργασία του σοβιετικού ακαδημαϊκού Abram Ioffe.

Ακόμα, ο πρωτοπόρος στο thermoelectrics ήταν γερμανικός επιστήμονας Thomas Johann Seebeck (1770-1831), ο οποίος γεννήθηκε στο εσθονικό πόλης γλέντι. Το 1822 συνόψισε τα αποτελέσματα των πειραμάτων του στο άρθρο αποκαλούμενο μαγνητική πόλωση των μετάλλων και των μεταλλευμάτων που παρήχθησαν από τη διαφορά θερμοκρασίας (Magnetische Plarisation der Matalle und Erze durch temperatur-Differenz. Το Abhandlungen der Preussischen Akad, Wissenschaften, PP 265-373) αυτό δημοσιεύθηκε στα πρακτικά της Πρωσίδας ακαδημίας των επιστημών. Το Seebeck ανακάλυψε ότι εάν οι άκρες του κυκλώματος που αποτελείται από δύο ετερογενή μέταλλα που συγκολλήθηκαν υπό τους διαφορετικούς όρους θερμοκρασίας ήταν κλειστές, μια μαγνητική βελόνα που τοποθετείται κοντά σε το θα περιστρεφόταν σαν υπήρξε ένας μαγνήτης που εφαρμόστηκε. Η γωνία της περιστροφής εξαρτήθηκε από την αξία της διαφοράς θερμοκρασίας στις συνδέσεις κυκλωμάτων. Αυτό το φυσικό φαινόμενο αναφέρεται ως επίδραση του Seebeck.

Εντούτοις δύο έτη νωρίτερα, το 1820 Hans Christian Oersted (1777-1851) απέδειξε ότι το ηλεκτρικό ρεύμα είχε επιπτώσεις στη μαγνητική βελόνα. Αργότερα δεδομένου ότι το αμπέρ, Biot, Savart, Λαπλάς, και άλλοι επιστήμονες μελέτησαν την αλληλεπίδραση του ηλεκτρικού τρέχοντος και μαγνητικού πεδίου, Seebeck αποκήρυξε την ηλεκτρική φύση του φαινομένου. Όπως το όνομα του άρθρου του καταδεικνύει, η επιστημονική σχετική ιδέα μαγνήτιση υλικών του κάτω από τη διαφορά θερμοκρασίας. Σύμφωνα με αυτήν την υπόθεση, η γη ήταν όπως ένα γιγαντιαίο κύκλωμα όπου η διαφορά θερμοκρασίας κρατήθηκε με τους δύο κρύους πόλους και με τον καυτό ισημερινό. Τουλάχιστον, αυτό ήταν άποψη Seebeck στο γήινο μαγνητισμό.

Hans Oersted, που ακολούθησε το νήμα της ερευνητικής εργασίας Seebeck με πολλή προσοχή, ήταν ο πρώτος ποιος ονόμασε αυτό το φαινόμενο τη θερμοηλεκτρική επίδραση. Το Seebeck ο ίδιος επέμεινε στο όνομα του thermomagnetism.

Το Seebeck σύλλεξε πολύ ερευνητικό υλικό που εξέτασε τα κυκλώματα που αποτελούνται από τους διάφορους συνδυασμούς σκληρών και υγρών μετάλλων, κραμάτων και συνθέσεων των μετάλλων και επίδρασης της διαφοράς θερμοκρασίας σε τους. Βασίζοντας σε αυτήν την ερευνητική εργασία, ίδρυσε τη «θερμοηλεκτρική σειρά», η οποία είναι ακόμα σε λειτουργία μαζί με εκείνους, οι οποίοι ήταν αποτελούμενοι αργότερα.